Zonsondergang op je computer

Het blauwige licht van je monitor is vermoeiend voor je ogen en als je 's avonds nog achter de computer zit, zorgt dat ervoor dat je minder goed slaapt vanwege remming van de aanmaak van melatonine. Leuk dan ook dat er mensen zo aardig zijn geweest om een gratis programmaatje te ontwikkelen dat zorgt dat je computer geleidelijk aan de belichting aanpast wanneer de zon ondergaat. Het scherm blijft even goed zichtbaar, maar de kleur wordt 's avonds veel warmer. Downloaden, locatie opgeven en dan: een oase van rust voor je ogen. Je kunt het programma even aan en uit zetten om het grote verschil te zien. Ik ben fan!

 Website van Flux

Dan Gilbert - Why are we happy?

Deze boodschap ga ik proberen in mijn achterhoofd te houden als ik weer eens twijfel aan beslissingen of pieker over de toekomst. Volgens mij heb ik trouwens een best goed psychologisch immuunsysteem: al jarenlang zeg ik bij twijfel over een gemaakte beslissing als speelse troost tegen mezelf: 'Maar stel nou dat ik die andere beslissing had genomen, misschien was ik dan op weg daarnaartoe wel onder een auto gekomen en op slag dood geweest.' Of ik bedenk me welke mensen ik heb ontmoet, inzichten ik heb gekregen en leuke dingen ik heb meegemaakt doordat ik een bepaalde beslissing heb genomen. 'Stel dat ik dat allemaal had moeten missen. Wat goed dat ik deze beslissing heb genomen en geen andere!' 
Fijn om weer iets te ontdekken waar ik goed in ben: gelukbrengende zelf-fopperij *brede glimlach*!

Joseph Stella

Annie M.G. Schmidt

Ik blijf 'm leuk vinden :-)

De Mislukte Fee Er was er 's een moeder-fee. En had ze kindertjes? Ja, twee. Twee kleine feeënkindertjes met vleugeltjes als vlindertjes. Ze waren beiden mooi en slank, maar 't ene kind was lelieblank, zoals de feetjes wezen moeten en 't andere kind zat vol met sproeten. De moeder was heel erg ontdaan. Ze waste 't kind met levertraan, met katjesdauw, met tijgermelk, ze doopte 't in een bloemenkelk, maar 't hielp geen steek, o nee, o nee, het was en bleef een sproetenfee. M'n dochter, zei de moeder toen, nu kan ik niets meer aan je doen. Je bent als fee (zacht uitgedrukt) volledig en totaal mislukt. Ga naar de koning Barrebijt en zeg daar: Uwe Majesteit, m'n moeder doet de groeten. Ik ben een fee met sproeten. Wellicht neemt koning Barrebijt je dan in dienst als keukenmeid. Die man heeft altijd wel ideeën voor min of meer mislukte feeën. Het feetje ging direct op weg. Het sliep 's nachts in de rozenheg en 't prevelde de hele tijd: O Sire, Uwe Majesteit, m'n moeder doet de groeten. Ik ben een fee met sproeten. En toen ze aankwam in de stad stond ze te trillen als een blad. De koning opende de deur en zei: Gedag, waar komt u veur? En wit van zenuwachtigheid zei 't feetje: Uwe Majesteit, m'n moeder doet de groeten. Ik ben een spree met foeten. Wel, sprak de koning heel beleefd, ik zie wel dat u voeten heeft, maar u bent, op mijn oude dag, de eerste spree die ik ooit zag. Toen heeft hij dadelijk gebeld en 't hele hof kwam aangesneld. De koning zei: Dit is een spree. Iets héél bijzonders. Geef haar thee en geef haar koek. En geef haar ijs. Ze blijft hier wonen in 't paleis. Nu woont het feetje al een tijd aan 't hof van koning Barrebijt en niet als keukenmeid, o nee! Ze is benoemd tot opperspree. Ze heeft een gouden slaapsalet en gouden muiltjes voor haar bed. En alle heren aan het hof die knielen voor haar in het stof. Waaruit een ieder weer kan lezen dat men als fee mislukt kan wezen maar heel geslaagd kan zijn als spree. Dit stemt ons dankbaar en tevree.

Sensueel

Gedichten van M. Vasalis

Als je me kust, je hand om mijn keel
als werd ik een glas met een levende steel
komt er voorbij de tederheid even
een ogenblik dat ik mijn hele leven
met vreugde bedreigd voel, zó of een reus
na ’t drinken, over zijn schouders heen
het glas zal verplettren, tegen de grond
opdat er geen ander meer ooit
uit zal drinken, geen een.

Sub finem
En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten -
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.

Visioen

Soms zie ik in mijn droom verrijzen

uit mijn witte lakens, in het grijze

en dun-gesponnen ochtendlicht

uw witte schouders en gezicht.

De schouders als een boog geheven,

en trillende op mij gericht

uw blik, een pijl van louter licht

en doelend op mijn diepste leven.

Half op een smalle arm geheven

als waart gij zelf dodelijk gewond,

verbloedend in de ochtendstond

zie ik uw lippen smartelijk beven.

En vóór de pijl is afgeschoten

hebt gij die ogen dichtgesloten

en glimlacht, dat gij hebt vergeven

en doemt mij om nog door te leven.