Annie M.G. Schmidt

Ik blijf 'm leuk vinden :-)

De Mislukte Fee Er was er 's een moeder-fee. En had ze kindertjes? Ja, twee. Twee kleine feeënkindertjes met vleugeltjes als vlindertjes. Ze waren beiden mooi en slank, maar 't ene kind was lelieblank, zoals de feetjes wezen moeten en 't andere kind zat vol met sproeten. De moeder was heel erg ontdaan. Ze waste 't kind met levertraan, met katjesdauw, met tijgermelk, ze doopte 't in een bloemenkelk, maar 't hielp geen steek, o nee, o nee, het was en bleef een sproetenfee. M'n dochter, zei de moeder toen, nu kan ik niets meer aan je doen. Je bent als fee (zacht uitgedrukt) volledig en totaal mislukt. Ga naar de koning Barrebijt en zeg daar: Uwe Majesteit, m'n moeder doet de groeten. Ik ben een fee met sproeten. Wellicht neemt koning Barrebijt je dan in dienst als keukenmeid. Die man heeft altijd wel ideeën voor min of meer mislukte feeën. Het feetje ging direct op weg. Het sliep 's nachts in de rozenheg en 't prevelde de hele tijd: O Sire, Uwe Majesteit, m'n moeder doet de groeten. Ik ben een fee met sproeten. En toen ze aankwam in de stad stond ze te trillen als een blad. De koning opende de deur en zei: Gedag, waar komt u veur? En wit van zenuwachtigheid zei 't feetje: Uwe Majesteit, m'n moeder doet de groeten. Ik ben een spree met foeten. Wel, sprak de koning heel beleefd, ik zie wel dat u voeten heeft, maar u bent, op mijn oude dag, de eerste spree die ik ooit zag. Toen heeft hij dadelijk gebeld en 't hele hof kwam aangesneld. De koning zei: Dit is een spree. Iets héél bijzonders. Geef haar thee en geef haar koek. En geef haar ijs. Ze blijft hier wonen in 't paleis. Nu woont het feetje al een tijd aan 't hof van koning Barrebijt en niet als keukenmeid, o nee! Ze is benoemd tot opperspree. Ze heeft een gouden slaapsalet en gouden muiltjes voor haar bed. En alle heren aan het hof die knielen voor haar in het stof. Waaruit een ieder weer kan lezen dat men als fee mislukt kan wezen maar heel geslaagd kan zijn als spree. Dit stemt ons dankbaar en tevree.